Dugački instrumentalni pasaži na pogonskom gorivu stabilne ritam sekcije, uz starinske gitarske solaže, nasuprot malom broju riječi, stihovima u kojima se sažima tmurna atmosfera stvarnosti koji -uprkos “jakom mirisu i težini” kako se u tekstu kazuje - ne nose sa sobom dah truleži i depresije nego neka nova jutra – o čemu govori istoimeni, prvi singl sa albuma “Najgore tek dolazi”. Uprkos tom opominjućem, pesimističkom naslovu cjeline, najnoviji, skoro desetominutni singl djeluje pročišćavajuće – “Kiša” kao sa spira taloge tegobne sutrašnjice, pa kakva god da bude. U najkraćem, “oaktuelnog čaj oslobađa”, kako to momci iz Niša konstatuju u uvodnoj numeri ovogodišnjeg albuma u kojoj pozivaju na borbu – jer ništa (nam) drugo ne preostaje.
Sumorno doba ište iskre angažovanosti, a Prljave sestre idu korak-dva dalje, pa je iskonski duh rokenrola, dakle pobune i protesta, i sljedstveno tome kritičkog sagledavanja sadašnjice, sveprisutan. Ovu pjesmu epskih dimenzija al' bez pretenzija da preveć pametuje, zbog čega djeluje još snažnije, sugestivnije a i angažovanije, izvodi jedan od kvalitetnijih i smislenijih balkanskih bendova, čiji DNK kao da sadrži sažetu istoriju gitarske rok muzike. U tom smislu dotični bend se čini tradicionalnim, ali nipošto konzervativnim, već otvorenim za senzibilitet i kontradiktornosti savremenog doba.
Da na kraju ciriram dragog kolegu Srđana koji u svojoj recenzji aktuelnog albuma, onog koji će se izvjesno naći među najboljih regionalnim izdanjima godine, između ostalog kaže kako (njihov drugi) album “govori o potrebi da se stvari uzmu u svoje ruke i da se beskompromisno ide ka promeni”. “Kiša” isti zatvara, i istovremeno samouvjereno otvara sledeće poglavlje u radu benda iz Niša, grada koji je poslednjih godina značajno obogatio pop i rok scenu Srbije i okruženja.
