Beogradski indi-rok sastav KOIKOI je za “Hrast”, pjesmu sa prošlogodišnjeg vrlo zapaženog debi albuma “Pozivi u stranu” predstavio videospot, u režiji Nikole Stojanovića.

U spotu pratimo četvoro radnika -“glume” ih članovi benda- koji kao aveti tumaraju kroz distopijski napušteni dom zdravlja. Reditelj pojašnjava video: “Tekst nas je inspirisao za narativ spota, koji je začudan,ritualan, koji se tiče nekog kolektiva i poziva na neku vrstu pobune. Intuicija nas je vodila, i slike su došle same od sebe, bez preteranog razmišljanja o značenju. A muzika nas je vizuelno odvela u drugi pravac – dinamična neonska svetla, koja se menjaju u ritmu pesme i koja su u suprotnosti sa narativom.”

Članovi benda, pak, kažu: “U Hrastu smo pokušali da dočaramo atmosferu među zaverenicima ili lovcima. U kontrastu je odnos jakog i stabilnog bita koji sve vreme lagano ubrzava i tvrdih semplova nasuprot troglasa i epski obrednog teksta.”

Album "Posledice rada I" dostupan je na svim digitalnim platformama, kao i na bandcampu benda Lira Vega, prvi studijski album kultnog beogradskog dvojca još od "Duhova" iz 2015. Očigledno prvi od planiranih par albuma sadrži (samo) sedam numera, među kojima je nedavno objavljeni singl "Velika žena", a nastavak odnosno drugi dio priče će se pojavitii tokom sledeće godine.

Grupa Lira Vega nastala je 1998. godine (tada tek dio alternativne pozorišne trupe “Pozorište Šešira”); prvi album “Lira Vega” objavljuje 2004. a zatim slijedi “Sreća i ljubav” 2008., kada Zoja Borovčanin i Vladimir Đorđević počinju da eksperimentišu sa sa sintisajzerima i ritam mašinama.

Aktuelni album pripreman je čak šest godina i tiče se “teških” tema kao što su rad, otuđenost, starenje... “U odnosu na ranija izdanja Posledice rada I su plesnije i psihodeličnije, sa puno sintisajzerskih rešenja i intervencija, što je posledica sazrevanja igre” ističe se u najavi albuma koji pleše na granici alternativne  i inteligentne elektropop muzike.

Zlatnu Palmu u Kanu po drugi put je osvojio danski sineasta Ruben Estlund, za beskompromisnu socijalnu satiru “Trougao tuge”, još snažnije angažovan film nego li maestralni “Kvadrat” (Skver) za koji je takođe zaslužio prestižno priznanje Kanskog filmskog festivala prije nekoliko godina.

Gran pri festivala podijeli su kultna francuska rediteljka Kler Deni i Lukas Dont, prethodno dobitnik Zlatne kamere (za najboljeg debitanta) za film “Djevojka” na istom, i dalje najznačajnijem filmskom festivalu.

Za najbolju režiju nagrađen je južnokorejski maestro Čan-Vuk Park za najnoviji, kako kritičari kažu “hičkokijanski triler”, dok su Nagradu žiriji dobili čuveni poljski reditelj Ježi Skolimovski (“EO”) i belgijski režiserski duo Von Groningen i Vandermerč za film “Osam planina”. Njihovi slavni sunarodnici braća Darden, inače najnagrađivaniji par u istoriji (raznih) festivala, dobili su specijalno priznanje 75. festivala u Kanu.

Za najboljeg glumca proglašen je Song Kand Ho, južnokorejska filmska zvijezda koji se diljem svijeta proslavio u remek-djelu “Parazit”, a za najbolju glumicu proglašena je iranska glumica Zar Amir Ibrahimi.

Drugi singl sa dolazećeg novog albuma Belle and Sebastian antiratna je pjesma koja, koliko nam je poznato, nije snimljena povodom rata u Ukrajini, ali se refren može odnositi na stravični sukob kojem svjedočimo od kraja februara. Dirljive fotografije nekoliko vrsnih fotografa nižu se u video klipu od čijeg će emitovanja prihod biti proslijeđen Crvenom krstu na zaraćenoj teritoriji. Isto važi i za preslušavanje numere, a članovi glazgovskog sastava pozvali su fanove, kao i kolege muzičare, i da direktno doniraju sredstva humanitarnim organizacijama u Ukrajini.

“If They’re Shooting At You” dolazi nakon izvanrednog najavnog singla s početka ovog mjeseca, kojim je kultni škotski bend iznenadio fanove, i automatski se upisao na listu singlova godine. "Unnecessary Drama" je temperamentna, izuzetno dinamična i u suštini klasična, poetična B&S stvar samo u trećoj brzini, a odsvirana je sa velikim žarom i energijom koja oduševljava već na prvo slušanje.

Tradicionalno oskudan novim spotovima, u januaru nije ni bilo moguće zapaziti neke iole značajniji video, izuzev tek nekoliko njih od kojih smo izdvojili zajednički ples benda Franc Ferdinand. U mjesecu na izmaku, pak, već na samom početku premijere su imali spotovi američke kantautorke Micki koja nikada nije bila popularnija, između ostalog zahvaljujući totalno neobičnim vizuelnim izdanjima, ali i spot koji koji je skrenuo pažnju na hrvatske indi rokere Rolo koji još uvijek nisu doprli do šire publike, dok su u poslednjih nekoliko dana prestavljene video verzije pjesama Florens Velč i njenog pratećeg sastava, kao i minimalističko čitanje atipične ljubavne balade benda Repetitor.

Vodeći britanski i američki mediji prenijeli su vijest o smrti Marka Lanegana, jednog od trubadura čiji trag u istoriji rok muzike ostaje duboko urezan, kako u sklopu kultne grupe Screaming Trees (koja je počela sredinom osamdesetih i zapravo nikada nije dobila zasluženo priznanje, iako su bili jedan od ključnih faktora sa čuvene Sijetl scene), tako i versatilne solo karijere i zaista brojnih saradnji sa raznim muzičarima i bendovima.

Iz perioda rada sa ST izdvajaju se albumi “Sweet oblivion” i “Dust”, kao i kompilacije snimaka s kraja osamdesetih i prve polovine devedesetih godina, koje su proveli na nezasluženoj margini, uprkos činjenici da su mnogi njihovi ispisnici postigli izuzetan, zaslužen komercijalni uspjeh, poput Markovih pajtosa Kobejna i Novoselića sa kojima je sarađivao na prvoj solo ploči.

Izvanredan kao kantautor, Mark Lanegan potpisuje niz fascinantnih, apartnih, nerijetko antologijskih albuma, među kojima su najposebniji “Whiskey for The Holy Ghost”, “Field Songs”, “Blues Funeral”, a neodoljivi biseri su dva LP albuma i EP snimljeni u saradnji sa Izobel Kembel, na kojima je pomenuta kantautorka iskoristila Markov glas kao savršen kontrapunkt...

Svojim hrapavim, nikotinom i viskijem ispijenim vokalom, Lanegan je bivao prepoznatljiv interpretator iz prve, ali ne bi trebalo zanemariti njegove singer-songrajterske sposobnosti čije izvorište valja tražiti u bluzu. Što pažljivije preslušavate njegove solo radove, to je evidentnija glasnoća i jasnoća jednog po mnogo čemu posebnog autorskog glasa.

Laneganov glas, pak, upotrebili su efektno brojni bendovi, počev od Queens of the Stone Age kojima je gostovao ne nekoliko (ponajboljih) albuma, do saradnje sa Gregom Dalijem u zajedničkom projektu Twilight Singers, koja je potom evoluirala u bend Gutter Twins. Pjevali su mračne pjesme iz utrobe, iz dubine duše, nalik Laneganovoj poetici i temama kojima se bavio na sopstvenim albumima. Ostaje utisak da je skoro svaka pjesma, bilo Markova autorska, koautorska ili prosto izvedena, bila svojevrsno putešestvije ka iskupljenju...

U autobiografskoj prozi objavljenoj 2020. godine opisao je tešku i dugotrajnu borbu sa ovisnošću o drogama, kao i druge intimne ožiljke iznikle iz svakojakog ličnog iskustva, a u knjizi "Đavo u komi" i višemjesečnu borbu sa koronavirusom od koje je umalo umro prošle godine. Uzrok njegove iznenadne smrti još uvijek nije poznat.