Nagrada za najbolji film 82. Venecijanskog filmskog festivala pripala je kultnom američkom reditelju i scenaristi - Džim Džarmuš je Zlatnog lava dobio za film “Otac, majka, sestra, brat”, svojevrsno istraživanje porodičnih odnosa likova koji su na razmeđi nekoliko gradova: Nju Džerzija, Dablina i Pariza… Niko od čuvene glumačke ekipe koju čine Adam Drajver, Kejt Blančet, kao i legendarni muzičar Tom Vejts, nije osvojio nagradu prestižnog festivala za glavnog glumca odnosno glumicu, već su laureati Toni Serviljo kao glavni glumac u filmu koji je režirao Paolo Sorentino (u originalu La Grazia) i kineska glumica Sin Žilei (Xin Zhilei), glavna glumica u filmu “Sunce se rađa nad svima nama”.
Oko 150 strip umjetnika i djelatnika iz čak 20 zemalja gosti su 19. Hercegnovskog strip festivala (HSF) koji se održava od 5. do 10 septembra. Pored već uobičajeno izuzetnog strip programa odnosno gostiju iz svijeta devete umjetnosti, ovogodišnji program nudi niz koncerata poznatih muzičara iz regiona.
Programi će biti održan na ukupno 17 lokacija – od hercegnovskih trgova, galerija, škola i kafea do tvrđave Forte Mare, pa dalje do Luštice i Lovćena.
Jedan od najvećih svjetskih crtački imena i najznačaniji argentinski strip umjetnik, Eduardo Riso,
prvi put je na hercegnovskom festivalu stripa, kao specijalni gost, zatim Stevan Subić iz Srbije sa pratećom izložbom radova, a na HSF gostuju i sjajni crtači Kristof Batailon, Sara Burini, Artjom Trahanov i Aleksej Ivanov, te redovnog gosta, inače ambasadora HSF-a u svijetu Vilijama Simpsona. Na HSF dolaze i strip majstori iz Italije Tanino Liberatore i Mateo Alemano), Erik Herengel iz Francuske i Anja Morozove iz Estonije, zatim Džok (Jock) iz Velike Britanije, Toni Sandoval iz Meksika i Jildiraj Činar iz Turske. Tu su i zvijezde regionalne strip scene Aleksa Gajić, Jovan Ukropina, Iztoka Sitar, Štef Bartolić i mnogi drugi – ukupno će publici biti dostupna djela preko stotinu strip stvaralaca!
Takođe iz Sjedinjenih američkim država stiže i jedna najpoznatijih scenaristkinja – Džoan Starer čiji strip se nalazi na zidovima „Smithsonian“muzeja, zatim glavni urednik kultnog „Heavy Metal“ magazina, Dejv Keli, kao i velike zvijezde američkog tržišta iz našeg regiona - Esad Ribić i Goran Sudžuka.
U samo par dana svijet, koji smo do sada poznavali, izgubio je dva muzička vizionara i revolucionara na polju popularne muzike – Slaj Stoun preminuo je 9. juna a Brajan Vilson 11. juna, obojica u 82. godini. Postoji još barem nekoliko poveznica između ingenioznih frontmena dva izuzetno uticajna, antologijska benda koji su obilježili šezdesete i početak sedamdesetih godina prošlog vijeka, dakle vrijeme kada je rok muzika evoluirala prateći paralelno i društvena gibanja.
Sastav Sly and the Family Stone u svakom slučaju je bio društveno angažovaniji, svjesniji rasnih i klasnih pitanja, dok legendarni The Beach Boys ipak nisu odmakli previše od sunčanih plaža Kalifornije, surfovanja, tinejdžerskih ljubavnih jada i na koncu prelaznog perioda adolescenata u (nešto) zrelije doba, čije su preokupacije slične diljem planete. Kuriozitet je da su obje grupe, toliko žanrovski različite, snimile pjesmu pod nazivom “Dance, dance, dance”. Dodirne tačke su i težnja ključnih autorskih ličnosti, Brajana i Slaja, ka kompleksnijim aranžmanima, inventivnijem i impresivnijem izrazu i uopšte kontinuiranom eksperimentisanju u muzici - odnosno traganju za progresivnijom formom.
Moglo bi se reći da je bend Sly and the Family Stone izvodio progresivnu plesnu (“progressive dance music” zvuči još preciznije) a The Beach Boys progresivnu pop muziku. Pored psihodeličnih začina u kasnijim fazama pomenutih sastava, oba su frontmena u značajnoj mjeri konzumirala psihoaktivne supstance, što se naročito odrazilo na zdravlje, konkretno psihu B. Vilsona – preporuka za izuzetan biografski film “Love and Mercy” snimljen prije desetak godina u kome je moguće spoznati djelić njegove “izvanrealnosti”, ali i neporecive genijalnosti, ali i prošlogodišnji dokumentarni film o Bič Bojsima.
Prošlogodišnja produkcija ponudila je pregršt kvalitetne muzike, praktično u svim zamislivim žanrovima, a kao što je redovnima čitateljima poznato Stereo Art magazina je fokusiran na (indi) rok, indi pop, (alt.) kantri i stoga je jasno da su u samom vrhu Waxahatchee, što je očekivano, i (vjerovatno neočekivano) MJ Lenderman, a njih dvoje su nas oduševili pjesmom godine koja je objavljena još u januaru 2024. Father John Misty je ponovo pri samom vrhu, ovaj put i na postolju, i prosto je nestvarno da se nije našao na nekim uticajnim godišnjim listama, pa čak ni na svježe objavljenoj listi Dragana Ambrozića!No, kao što smo puno puta ponovili, svaka lista je u suštini subjektivna ma koliko težila objektivnom sagledavanju onoga što pokušava da analizira – to je, dodajmo takođe, suštinski nemoguće jer je količina muzike koja se objavljuje poslednjih decenija nesaglediva! U tom smislu smo se i mi, pored ličnih afiniteta i naših muzičkih miljenika, a ponajviše miljenica, služili mnogim drugim godišnjim pregledima u kojima smo pronašli ponešto propušteno… Slijedi zbirna lista, nastala na osnovu bodovanja prvih 20 na pojedinačnim izborima (koji će dati dodatne uvide u personalne preferencije), a vi budite slobodni da prokomentarišete i eventualno dodate vaše favorite u komentarima.
TOP 11 ALBUMA 2024. GODINE:
Zajednička je ocjena da je prošla godina imala šta da ponudi znatiželjnim slušaocima, koji istražuju dalje od mejnstrima, i to žanrovski veoma raznovrsne i nerijetko kvalitetom izvrsne albume na potezu od Skoplja do Beograda, Zagreba, Rijeke, Vrbasa – a da ne pominjemo Arilje! Tri su se prvoplasirana albuma po svemu izdvojila, barem što se tiče naše mini redakcije, i u pitanju su subjektivne nijanse poimanja i sagledavanja posle (više) preslušavanja. U suštini, svaki od prva tri albuma podjednako je briljantan i izuzetan i što se tiče kreacije i što se tiče realizacije - Jarboli sa svojim žestokim rok stavom i svirkom koja izvire iz bluza, On Tour koji u srcu Beograda re-kreiraju prvoklasan americana zvuk i poetiku, supergrupa Dunije čije članice reinterpretiraju i iznova seciraju tradicionalne murder ballads i srodne mračne songove iz Hrvatske i okoline...
Najslađi su nam bili My Tear, više nego prijatno iznenađenje iz Makedonije, definitivno najluđi su Klotljudi koji su poentirali u isti mah poetično i somnabulno, a oba su ta albuma vrlo melodična i s primjesama elektronike. Amnasti, odnosno Marko Nastić i Ana Ćurčin, potpisuju elektro pop album godine, koji u stopu prati disko debi zagrebačkog dvojca Ki Klop. My Buddy Moose mnogo je jači utisak ostavio na urednika, a LibertyBell, aka Zvonka Obajdin, na našeg najdražeg (muzičkog) eklektika. Pogledajte pojedinačne liste koje slijede nakon njihovog presjeka, koji je nastao sabiranjem bodova prvih petnaest pozicija, a isti izgleda ovako:
TOP 11 REGIONALNIH ALBUMA 2024:
.
Jarboli – Probaj golog muškarca
On Tour – Semi-final Hour Of The Flood
Dunije–Bilo je sada
Izabrali smo deset spotova po kojima ćemo pamtiti ovu odlazeću godinu, a među njima je nekoliko kandidata za pjesme koje obilježile 2024. – makar ako govorimo o regionalnoj produkciji. Još imamo malo vremena da se liste poslože, pa i da zavirimo u one koje su već objavljene a na kojima, moguće, pronađemo ponešto što smo propustili da preslušamo…
