Bič Bojs startuju 1961. godine, dakle uporedo sa Bitlsima sa kojima su se praktično sve vrijeme takmičili u kreativnosti i inventivnosti, a to rivalstvo kulminiralo je 1966. i naročito 1967. godine kada Džon, Pol, Džordž i Ringo objavljuju dva epohalna albuma “Revolver” i “Narednika Pepera”, albume koji su antologijski po mnogo čemu, a možda najznačajniji po produkcijskim dometima koji predstavljaju do tada neviđen, revolucionarni pomak u poimanju i prezentaciji rokenrola.
Brajan Vilson je u tom periodu već bio preuzeo kreativno kormilo benda, i to u cijelosti, što se dakako odrazilo na odnose sa ostalim članovima. Situacija je bila tim problematičnije jer su dva brata, Denis i Karl, njihov rođak Majl Love pa čak i Al Žardin, nakon izuzetnog uspjeha njihovog zajedničkog remek-djela “Pet Sounds” iz 1966. godine, kao i superiornog singla “Good Vibarations”, jedne od najsavršenijih pop-rok pjesama svih vremena, bili svedeni na izvođače Brajanovih autorskih vizija. Zbog njegove neobuzdane ambicioznosti i pomenute kompetitivnosti (ponajviše sa Polom Mekartnijem) pobačen je, možemo slobodno tako reći, album “Smile” koji je na jedan drugačiji način kompletiran tek tri i po decenije kasnije! U tom smislu opus Bič Bojsa kao nikada nije do kraja zaokružen, već je završen nizom kultnih ploča, što solo izdanjima braće Vilson što znamenitim albumom “Surf’s Up” koji je doživio tek polovičan komercijalni uspjeh… Muzika BB obilježila je brojnim, izuzetno uspješnim singlovima mnoga ljeta ljubavi, ali ne i Ljeto ljubavi koje je bilo suštinski pobunjeničko i imalo političku oštricu... Čini se da emocionalna fragilnost a suštinski i enormna ambicija, tačnije stremljenje ka perfekciji (i harmonija i melodija) ostavilo traumu, čak i prazninu u djelovanju grupe, dok se Brajan u svojim solo projektima stabilizovao tek u poslednjih par decenija svog tako burnog života. Začuđujuće je odsustvo harmoničnosti u stvarnom životu kompozitora koji je kreirao po mnogima najuspjelije harmonije ikada, kojima pridjev božanstvene ponajviše odgovara.
S druge strane, jednako buran bio je privatni život ali i muzička karijera Slaja Stouna. Debi album grupa Sly and the Family Stone objavljuje upravo legendarne 1967. godine, pod znakovitim nazivom “A Whole New Thing”. Upravo tako bi se moglo opisati to što je ekipa izvrsnih muzičara različitih rasa i bekgraunda pokušala i uspjela da izvedu - što se naročito odnosi na “Dance to the music” i “Life”, dvije ploče iz (možda još legendarnije) 1968. godine. Na njima su majstorski smiješani plesni, sinkopirani ritmovi, soul vokali sa fank i rok elementima, uz povremene primjese psihodelije (u pojedinim numerama).
Slijedi antologijski niz albuma “Stand” (iz 1969. ), “There's a Riot Goin' On” (iz 1971.), ali i “Fresh” iz 1973. godine. Američki Pokret za građanska prava ključna je inspiracija za te angažovane, redom antologijske albume sa samog kraja šezdesetih odnosno početka osamdesetih koji do današnjeg dana nisu izgubili na sopstvenoj autentičnosti, bilo intelektualnoj bilo muzičkoj, ali ubrzo posle njih Slaj sasvim gubi kompas usljed intenzivne upotrebe narkotika… U najkraćem, nikada se nije oporavio od posljedica
Nepregledan je niz muzičara koji ističu nasljeđe Slaja Stouna i njegove kohorte muzičara, od Majkla Džeksona do hip hop izvođača, Stivija Vondera do Red Hot Chilli Peppers, između ostalih, a o pop grupama i trubadurima na koje je utisala muzika Brajana Vilsona i njegove muzičke porodice ne treba trošiti riječi. Muzika je više nego dovoljna:
N.G.
